Voordat het fresco op de muur kan worden gezet, wordt het schetsontwerp in stukken opgedeeld, dit zijn de dagdelen of ‘giornate’.
Een dagdeel heeft een beperkte afmeting, afhankelijk van wat de frescoschilder in één dag kan schilderen. Dagdelen zijn heel wisselend van vorm en omvang. Complexe of gedetailleerde dagdelen zullen daarom wat kleiner zijn.
Vanaf circa 1350 pasten de frescoschilders vooral het werken in dagdelen toe en verdween geleidelijk de eerder gebruikte ‘pontate’. ‘Pontate’ waren lange horizontale stroken stuc die in één keer werden opgebracht (als een brug, of ‘ponte’ zoals de letterlijke betekenis). Als langzamerhand ook de sinopia als onderschildering verdwijnt komt het gebruik van de ‘cartone’, oftewel de deelschets op papier, in zwang. Deze krijgt de afmeting van de ‘giornata’. Van deze schets wordt nog een kopie gemaakt waarin de gaatjes worden geprikt om de tekening met een pigmentzakje over te kunnen zetten.
