Dit is een onderschildering op de voorbereidende stuclaag (de arriccio). De sinopia, is een eenvoudige schildering, gemaakt met pigment van rode oker. Deze methode werd door veel frescoschilders gebruikt en functioneerde als een levensgrote schets. Het hielp de schilder om de scène goed te proportioneren op de beschikbare muur om daarna de benodigde ‘pontate’ of ‘giornate’ (dagdelen) van het werk te bepalen.
Deze schetsen zijn vaak bijzonder, het toont de schildershand van de frescomeester. Zijn eigenheid blijkt uit hoe hij zijn lijnen zet, hoeveel details hij maakt, of en hoe hij de schaduwen tekende. Bedenk daarbij dat papier toen weinig gebruikt werd en dit zeker niet in grote vellen voorhanden was en je begrijpt meteen dat de renaissance schilders zich op deze ondertekeningen uitleefden. Bovendien zijn, anders dan bij het uiteindelijke fresco, de onderschilderingen altijd gemaakt door de meester zelf. Grote delen van de uiteindelijke fresco-schildering (de achtergrond, kleding ed.) werden veelal door zijn leerlingen gemaakt.
Vanaf 1300 neemt het gebruik van de sinopia af. Deze techniek werd deels vervangen door de ‘spolvero’ (de doorstuiftechniek). Eerst gebeurde dit alleen voor zich herhalende decoratieve elementen van een fresco, later na 1400, voor de gehele schildering. De introductie van de ‘giornate’ en het gebruik van papier waren hier mede debet aan. Maar ook de ontwikkeling in de schilderkunst zelf waar veel meer gevraagd werd van de schilder op het gebied van perspectief en detaillering. Preciezer werken werd noodzakelijk, dat was beter mogelijk met de papieren schets en de doorstuiftechniek (het gaatjes prikken).
