In Italië en in Oost Europa zie je soms fresco’s op buitenmuren. Dit kan op beschutte plaatsen waar tevens minder luchtvervuiling is (b.v. in de bergen) én als de te beschilderen muur is afgeschermd tegen slagregen.
In Nederland kan een fresco beschermd worden voor invloeden van buiten, door er een mengsel op basis van was op aan te brengen. Het nadeel hiervan is dat het fresco enigzins aan kleur inboet.
Auteur: Annellies
Een buitenfresco of ook wel ‘Duitse fresco’ genoemd, is een gevelschildering die met silicaatverf (of minerale verf) gemaakt wordt.
Buitenmuren zijn minder geschikt om een fresco op te maken. Dit komt deels door het klimaat (vocht en kou) en deels door de vervuiling (v.d. lucht en door zure regen). Een fresco als gevelschildering kan daarom na verloop van tijd verpulveren.
Voor buitenmuren is een muurschildering op basis van minerale verf daarom aan te raden.
Een voordeel van deze verf is dat de preparatie van de muur en uitvoering van de schildering gemakkelijker en dus sneller is. Dit omdat er niet in dagdelen gewerkt hoeft de worden: de stuc wordt immers ‘a secco’ beschilderd. Bovendien komen de kleuren van deze verf dicht in de buurt van het originele fresco.
Het woord zegt het al, een schildering op een dun laagje kalk. Deze schildering kan op vele verschillende ondergronden gemaakt worden (gipsplaat, beton, kalkmortel etc.), maar is niet geschikt voor buitenmuren.
De kalkverf die ik gebruik lijkt niet op de kant en klare kalkverven die in de handel zijn (deze zijn dik en mat van kleur). Ik maak een eigen caseïneverf om de muur te beschilderen. De schildering wordt half transparant.
Deze schildering lijkt het meest op het originele fresco maar nu wordt de verf pas aangebracht als de stuclaag droog is. De gebruikte pigmenten zijn hetzelfde evenals de samenstelling van de stuclaag. De verf bestaat nu uit pigment en lijm (caseïne, ei etc.). De kleuren zijn iets minder stralend dan die van het originele fresco, doordat het droogprocédé anders is dan bij een originele fresco.